Donderdag 28 juli door Lotte

Vandaag begon ons grote avontuur, de trekking! We ontbeten en daarna vertrokken we. We vertrokken richting een klein dorpje. De weg er naar toe, was makkelijk en niet te vergelijken met de weg die ons te wachten stond. Eenmaal in het dorpje aangekomen begon het… Trappen. Alleen maar trappen, en geen normale trappen. Gladden, stijle en kleine trappen. Ik heb voor m’n gevoel nog nooit zoveel trappen gelopen als vandaag. De gidsen die met ons mee gingen zeiden na elk stuk trappen, “nog even en dan zijn de trappen voorbij”. Jammer genoeg was dit niet zo, en was het meer bedoeld om ons te motiveren om verder te gaan (denk ik). Onderweg maakte Janne foto’s van al het moois wat ze tegen kwam. Een van de gidsen vroeg een vrouw om een lied te zingen voor hem, zodat hij deze kon opnemen. Vol trots showden hij ons de video en het lied. De gids was opgegroeid in het dorp waar we waren en was nu na 35 jaar weer terug. Hij had in het leger gezeten en was sinds een paar jaar met pensioen en was sinds kort een trotse opa geworden. De man was lief, bezorgd en zo wijs. 

We liepen verder en kwamen langs de mooiste plekken en maakte continu foto’s. We kwamen langs een schooltje en we werden begroet door alle lieve schoolkinderen. We dronken een stukje verder wat thee. Na thee te hebben gedronken liepen we weer verder. Na een tijdje werd het steeds warmer en zwaarder met lopen. Op een gegeven moment brak ik en was ik er helemaal klaar mee. Na even gezeten te hebben en wat te hebben gegeten liep ik gelukkig met weer een hoop vertrouwen verder. Ik werd door iedereen geholpen, zo droeg Sushil mijn tas en gaf me steeds water, wanneer ik het nodig had. We besloten om na een tijdje te lunchen en we relaxte na de lunch nog even in het gras.

Na gerelaxt te hebben klommen we weer verder. De paden werden op sommige stukken gladder en ik ben dan ook een aantal keer bijna gevallen haha. Ik kreeg regelmatig een hand van Sushil, in de hoop dat ik zo niet zou vallen, en gelukkig is het gelukt! De plekken waar we kwamen werden steeds mooier. Tijdens de wandeling hadden we veel lol en werd er ook veel gelachen. Zo maakte Chandan (de andere gids) een opmerking dat hij de foto waarop Sushil mijn hand vast had, wel aan Sushil’s vrouw zou laten zien. Chandan zei continu dat het nog maar even duurde voordat we bij een vlak stuk waren. Hij zei dat hij het 100% zeker wist. Haha alleen duurde het wel mega lang en is vlak in India wel iets heel anders, dan vlak in Nederland. 

Voldaan en moe kwamen we terecht op onze “prive camping”. De tenten waren al opgezet en snacks, bier en water werd gehaald. Met z’n alle zaten we heerlijk uit te rusten. We aten met z’n alle avondeten en beleven daarna nog hangen. Verhalen werden uitgewisseld en hoe later het werd hoe gezelliger de sfeer was. Er werd ook flink gedronken, zo dronk Walter een paar biertjes, maar Sushil ging aan de Bacardi. De sfeer werd steeds leuker, zeker wanneer we met zeven personen onder een mini afdak zaten terwijl het mega hard regende. We besloten om na een tijdje te gaan slapen. Voldaan en moe vielen we in slaap in de regen in onze mooie groene tentjes.

1 gedachte op “Donderdag 28 juli door Lotte

  1. Zo Lotte, jij kunt heel trots zijn op jezelf, je eerste echte trekking ervaring en het dan zo goed doen! Wat zul je blij zijn geweest toen jullie eindelijk op de plaats van bestemming waren (voor deze dag dan). Heel leuk weer!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *